vrijdag 30 maart

Op verkenning

Een nieuw oud pand in de stad. In het kader van “to boldly go where no wheelchair has gone before”, kwam ik vandaag in een gebouw wat zeker weten nooit eerder met vier wielen is betreden. Toegegeven, er ging aardig wat geduw en getrek, gepers en tegenhouden aan vooraf, maar dan had je ook wat. Een eind negentiende-eeuws pand, met indrukwekkend hoge, zwartblauwe toegangsdeur en een geheel volgens begin jaren ’90-inzichten gerenoveerde binnenkant. Of laten we zeggen: verknaakte binnenkant. Welk negentiende-eeuws pand heeft nu een meter na de monumentale ingang direct een brede betonnen trap met fietsgoot naar de fietskelder?

Menig minder goede 4wheel-driver was geheid na binnenkomst direct die fietskelder ingekukeld.

zaterdag 31 maart

Geliefde berk

Het mooie seizoen is daar! Tussen de bloemen, in de zonnewarmte, ontbeet ik vandaag voor het eerst temidden van mijn balkontuin. Een takje met halve-centimeter-grote, frisgroene berkenblaadjes zo dichtbij dat hij voortdurend bijna tussen mijn boterham kwam te zitten.

Ik ben trots op mijn berkeboom. Dit is mijn tweede experiment, mijn eerste berk overleefde een zomerverwaarlozing niet. Met deze berk heb ik me gebeterd. Als ik lang uit logeren ga, gaat hij mee. Als ik op vakantie ga, krijgt hij onderdak in de tuin van mijn ouders. Dat verdient hij ook, want in deze berk stromen koninklijke sappen. Als zaailing trok ik hem stiekem in de tuinen van Paleis Het Loo uit de grond.

Dit jaar begint de structuur van berkenschors al zichtbaar te worden op zijn stam.