maandag 26 maart
Houden of Hakken. Twee maanden geleden wandelde ik in de sneeuw door de straat van mijn ouderlijk huis. Speciaal keek ik hoe de sneeuw zich neergevleid had op de takken van de sierkers- en in de straathoeken. Al deze sierkersen droegen sinds hun vorig bladgroenseizoen de gewraakte rode stip. Ik wist dat er geen bezwaar gemaakt was tegen de kap van deze mooie, vijfentwintig jaar oude bomen, die de straat een groen en pret- tig karakter gaven. Ik wilde me die bomen extra op mijn netvlies inprenten, voor het te laat zou zijn. Toch kreeg ik een beetje hoop: alle bomen hadden nu behalve die rode stip ook een blauwe letter H. Zou dat de redding betekenen? De H van Houden, bedacht ik. Eenmaal thuis viel me de H van Hakken binnen.
Het is Hakken geworden. Dit is de eerste lente die deze straat beleeft zonder uitbundige, vrolijkma- kende witte en roze kersenbloesems.
dinsdag 27 maart
Lay your head down klinkt voor alweer de achtste maal uit mijn geluidsboxjes. Een verstild, melancholisch liedje met een opgewekte, positieve ondertoon.
Het is de eerste single van een nieuwe cd van Keren Ann, die pas eind april uitkomt en waar- schijnlijk niet eens in Nederland.
Ik luister het keer op keer, ik wil de coupletten verstaan, maar iedere keer verlies ik me in de melodie, de cellopartij zacht op de achtergrond, en dat prachtig kalme “Lay your head down”…
Dit liedje geeft precies weer wat de hij en de zij uit mijn verhaal voor de schrijfmarathon, voor elkaar zijn. Dit is het liedje bij de woorden die ik al twee weken constant hoor: “Ik ben er voor jou”.
©2007 Sirouns Schrijftafeltje.