woensdag 18 april 2007

Het eten van de tor

Een krakende tor tussen je tanden... Tijdens Wie is de Mol… van dit jaar moesten drie kandidaten een gefrituurde tor eten. Alleen kandidate Eva werd gevolgd tijdens haar worsteling, eerst voorzichtig wat pootjes, daarna wat snuffelen, vies kijken, half kokhalzen en dergelijke, veel verklaringen over hoe vies het is.
Nou staat veel Europeanen het tegen: insecten eten. Maar tijdens Wie is de Mol… zagen we ook een Aziaat zo’n tor wegkauwen alsof het een boterhammetje kaas is. Dus hoe erg kan het nou feitelijk zijn?

Vandaag las ik in de krant dat het eten van insecten in de toekomst best voor de hele wereld- bevolking normaal zou worden. “En trouwens, wespen smaken naar pijnboompitten, larven naar boter” dus wat griezelen we nou?
Ik zou het best eens willen proberen.

donderdag 19 april

De voorkant van een trein

“Tja, het leven is hard,” zei mijn moeder vanmor- gen. Automatisch vulde ik aan met “maar de voorkant van een trein is nog veel harder”. Moest ze erg om lachen.
Ik, verbaasd dat ze die wijsheid nog niet kende, vertelde in geuren en kleuren over het schrift dat ik als bakvis (en al mijn bakvisvriendinnen met mij) in de brugklas vol pende met honderden van dergelijke uitspraken. Vooral veel flauwiteiten over jongens. “Jongens zijn net bussen, als je de ene mist neem je gewoon de volgende” - zulke.
Nu was het mijn moeders beurt om verbaasd te zijn. Bleek dat in haar tijd, de jaren zestig, dit soort teksten juist door jongemannen op vrouwen geplakt werden. Mannen onder elkaar tijdens de dienst, lekker rauw & flauw doen over de vrouwen.

Over meisjesemancipatie gesproken…