zaterdag 15 maart
Een touristisch vissersdorpje met een lage, inge- zonken kerktoren. Een gaande zijnde begrafenis- dienst, serieuze zwarte petten wachtend op de stoep. En de logge kerkklok luidde, luid, luider, luidst. Ik liep daar gezellig met ons oude groepje studievriendinnen, een reünietje, maar uitvoerig met elkaar bijkletsen werd ons even gans onmo- gelijk gemaakt!
Maar wat een sfeervol dorpje, leuke winkeltjes, mooie huisjes, fijne wandelroute op de dijk, vele plekken om de Ostfriese keukenspecialiteiten te proeven. Opgetogen dagjesmensen, vertrouwd weerzien van ons vriendinnen - bij elkaar genoeg om die lawaaïge, zwaarmoedige begrafenis over het hoofd te zien.
Heerlijk zijn dit soort plekken, voor een schrijver, om sfeer op te doen en inspiratie, om gelukkige mensen ongestoord te kunnen observeren...
vrijdag 21 maart
Een week vakantie had ik me gegeven, na de schrijfmarathon. Een weekje uitrusten en nadenk- en over de volgende stap van het verhaal. En dan weer aan de slag.
That time is now!
Starend naar het scherm, naar de laatste zin, de korte samenvatting van het nu te schrijven hoofd- stuk: "Abel en Mira maken ruzie", blijft de moed om te typen weg. Er klopt iets niet aan het vorige hoofdstuk, het is te uitgebreid. Er moet wat weg, 10 bladzijden minstens. Maar hoe? Waar en wat te schrappen?
En kan ik het niet beter laten voor wat het is, en gewoon verder schrijven, zien hoe het gaat?
Maar waar blijven die woorden dan? Waar lok ik ze vandaan? Hé. Kiekeboe?
©2007 Sirouns Schrijftafeltje.