dinsdag 11 maart

Spaar ze alle 15

Ik kreeg vandaag mijn grote babysmurf terug van de dankbare kindjes bij wie ik mijn rotsmurfjes kon dumpen.
Grote babysmurf was een normale babysmurf, maar dan zijn witte pakje rood gestift, en dus de toekomstige grote smurf. En ik had al gedacht, bij voorbaat, de koransmurf wilden ze nog door de vingers zien (want wat boeit nu een K op een boek?), maar een rooie babysmurf is natuurlijk geen echte babysmurf, die willen ze niet. En wat blijkt? Kindje barstte nét niet in huilen uit!
Beledigd in mijn creatieve ziel, vraag ik mij nu af: waarom? Waarom "spaar ze alle 15", wat is er voor een kind het nut van om ze alle 15 te heb- ben? Waarom stelt een kind prijs op doorsnee en niet op originaliteit? Grote babysmurf is uniek, niemand heeft die!
AH's gewiekste offensief om van tere ikjes vast pure, afhankelijke consumenten te maken?

vrijdag 14 maart

Pen neergelegd!

Het was een dialoogzin waarmee ik vandaag mijn pen over de finishlijn van de Zinniger Schrijfmara- thon legde.

'Anders ga ik gewoon met Tim.'

Poe, puf, en nu even uithijgen. Zes weken dage- lijks op hetzelfde tempo doorschrijven, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Nu een week va- kantie, en dan voor mezelf, voor mij alleen verder schrijven. Ik ben benieuwd of het gaat lukken - vorig jaar heb ik na de schrijfmarathon geen letter meer neergezet... Maar, ik ben toevallig ook pre- cies op het 100e a5je terechtgekomen, en dat is zo'n onberispelijk mooi rond getal, daar moet écht wat aan gedaan worden.

Binnenkort plaats ik bij Verhaalfragmenten hier op mijn schrijftafeltje een PDF met een stukje uit de verhaallijn van Abel, het personage wat ik al deze weken aan het rennen hield!