dinsdag 13 maart

Muzikale vervoering

Apart is dat. Zit ik in het weekend en maandag voortdurend te ploeteren op bepaalde muziek- stukjes, loopt het voortdurend voor geen meter. De ene keer ben ik haast dyslectisch wat noten betreft, de andere keer heb ik een volledig verkeerd ingedeelde streek (zelfs opstreek waar het afstreek moet zijn) en daarna vergeet ik weer dat er géén kruis of juist wél een mol stond aan het begin van de regel. En qua ritme: zonder uitzondering verkeerd.
En wat gebeurt er vervolgens op les, als het puntje bij het paaltje komt? Dan gaat alles verkeerd wat tijdens het oefenen net een beetje goed ging en dat wat helemaal nergens op leek gaat juist fantastisch.

Mijn ritmegevoel bleef gelukkig de belabberde constante in dit zooitje ongeregeld.

woensdag 14 maart

Tenenkrommend genieten

Het eerste pianoconcert van Brahms was van- nacht op televiesie. Naum Grubert geflankeerd door het Radio Filharmonisch. Nou, nou. Wat een bevalling was dat.
Alsof het helemaal uit de pianist zijn tenen moest komen, dwars door zijn ruggegraat en dan onverbiddelijk de haarvaatjes van zijn vingertop- pen in, naar de pianotoetsen. Wat een inspanning op dat gezicht, wat een grimassen: lijden en vechten leek het. Wat een kromme houding aan die vleugel, wat moest die pianist veel verduren! Het was haast ondraaglijk voor de kijker; gun die man wat rust!

Maar o, als de regie de camera’s liet inzoomen op de celli, op de violen, als ik even die pianist kon vergeten… dan was het mooi! Dan klonk het fris en helder en o zo prachtig…