maandag 3 maart

Eindstreep schrijfmarathon!

Officieel tenminste... ik ga nog even door.

Met zijn tweeëntwintigen hebben we de klus ge- klaard, sommigen waren eerder al klaar en som- migen zijn dat, net als ik, nog niet. Nog één hoofdstuk ga ik verder, om bijna alle lastigste scènes uit de pen te hebben en vol goede moed off-line verder te durven gaan. Maar met een to- taal van 26.894 woorden aan de eindstreep - veel meer geschreven dus, dan die verplichte 750 woorden per dag - ben ik toch al echt tevreden.

En wat een prachtverhalen zaten er ook dit jaar tussen, van de andere schrijvers. Het was weer een eer om alles mee te mogen lezen. Hoewel, "was"... ik zal zeker nog een poos zal moeten doorlezen voor ik alles gezien heb.
Op meerdere wijzen is deze eindstreep dus nog niet de echte!

donderdag 6 maart

Koransmurf

Vermaledijde rotsmurfjes, daar bij de Albert Heijn. Spaar ze alle vijftien. Meegaan in de gekte? Nee. Toch is het lastig om "nee" te zeggen tegen de vleiende cassière die zoetgestemd mij een "wil je ook een smurf?" aanbiedt.
Dus staan er op mijn tafel een achterlijke voetbal- smurf, een dubieuze babysmurf (want even groot als een volwassen smurf en toch een speen in zijn snuit) en een grote smurf die zijn boek blijkbaar zo belangrijk vindt dat hij het trots opgeheven voor zich uit torst. En hij heeft ook nog een baard. Koransmurf dus. Ik schreef een K op zijn boek, en voilá, alles sloeg ineens ergens op. Koransmurf leek, nu hij zijn identiteit gevonden had, ook veel gelukkiger.
Smurfenbevrijder voel ik me. Vandaag nog klus- smurf verlost van zijn paniekerig uitgestoken zaagje, waardoor hij de Schot in zichzelf vond en een stoere, sterke paalwerpsmurf werd.