vrijdag 9 maart

Antonov vrachtvliegtuig

De vreemde eend in de bijt: de zwarte aalscholver hier, tussen de ranke, witte meeuwen. Sinds een paar weken woont ze in de buurt van het winkelcentrum, met de vijver als voedingsbron. Ze is zo anders, niet alleen qua gestalte en vleugelslag. Haar aanvliegroute naar de vijver is niet gracieus en eenvoudig, zoals die van de meeuwen, maar log en moeizaam. Vier keer moest ze opnieuw aanvliegen, een wijde cirkel om de populieren heen, alvorens ze de daling richting de vijver in kon zetten. Om dat af te sluiten met een onverwacht stijle remweg. Alsof de landings- baan toch nog te kort bleek.

De meeuwen zijn kleine, hippe Cessna- vliegtuigjes, maar de aalscholver daartussen is een degelijk Antonov-vrachtvliegtuig. Met alle respect, voor alles wat ze met zich mee draagt.

zaterdag 10 maart

Zandbakzand

Hoe het zand uit de zandbak van mijn basisschool rook, voelde in mijn handen, zelfs hoe het smaakte. Ik lag in bed en ineens viel me dat te binnen, die herinnering, zó alsof ik weer in de zandbak stond en zand oppakte om op het muurtje te leggen, om mooie, gladde, ronde bergjes te gaan boetseren. Ik lag helemaal niet met een berg zand in mijn bed. Ik heb zelfs in geen jaren zulk zandbakzand aangeraakt en hoe lang is het wel niet geleden dat ik werkelijk ín een zandbak zat en speelde zoals toen in de school- pauze?

Wat voelde dat overigens belangrijk, het maken van perfect gladde bergjes zand, toen. Als je volwassen bent verlies je oog voor hoe belangrijk dat is.
Jammer.