woensdag 7 maart

Lente!

Bermen vol narcisjes en krokusjes zag ik, tot mijn grote verrassing, onderweg naar de faculteit. Flatbewoner zijnde en uitkijkend op een parkeer- plaats, winkelcentrum, vijver, populierenrij en heel veel bij vlagen bewolkte lucht, had ik helemaal nog niet in de gaten dat het al zover was met de lente.
Mijn klimhortensia op het balkon heeft knoppen, maar dat heeft ze al sinds het warme begin van februari. Mijn berkjes knopjes zijn nog bruin, en mijn narcissen wel boven de grond, maar nog lang niet in bloei.
Is het zo snel gegaan allemaal, sinds ik voor het laatst naar de stad was? Met spoed uitbrekende lente per afgelopen zaterdag?

Wintersong moet in de kast, in ieder geval…

donderdag 8 maart

Tjap Tjoy America

Pai Fai Kai, Tjap Tjoy America, Chinese Garnalen in Balisaus. Ik voelde me een beetje als Jezus aan het meer, met het brood en de vissen. Van drie maaltijden, een courgette en een paprika bleef ik maar delen en scheppen en samenstellen. Met iedere ronde langs mijn buffet en creëerde ik een nieuwe combinatie.
Ondertussen keek ik naar de film Cold Mountain, over de Amerikaanse burgeroorlog. Bij zo’n film verdwijnt ieder Jezusgevoel als sneeuw voor de zon. Het is ongelooflijk dat beschaafde mensen als het even kan elkaar gruwelijk veel pijn toe kunnen dienen. Dat je kan vinden dat dat nodig is, zonder dat je zelf in levensgevaar bent, zonder dat je je verstand kwijt bent.
Ja, een Jezusgevoel, misschien toch: ‘Ze weten niet wat ze doen’? En ik deelde mijn maaltijden vrolijk verder. Voedsel genoeg voor twee weken.