woensdag 6 februari

Banden smeden

Ik pakte zojuist een kauwgompje, zo’n bijna vier- kante: mint gevuld met vanille. In een flits stond ik op het punt op weg te gaan naar de schrijfcursus van vorig jaar. Want dat deed ik toen, iedere week dat vanillekauwgompje voor onderweg. Tien weken lang en daarna niet meer. En tien maanden na dato ben ik na één kauw weer terug bij dat moment. Zo sterk is de band tussen smaak en herinnering.
En deze was nog per ongeluk.

Want dat die banden zo sterk zijn, heb ik wel eens eerder ontdekt. Daarom smeed ik ze tegen- woordig graag met opzet, bij geliefde gebeurte- nissen of routines. Zoals schrijven. Bij mijn eerste boek dronk ik bijvoorbeeld rozenthee, en bij mijn scriptie kauwde ik zoethout.
Voor mijn huidige schrijfmarathon heb ik nog een smaakje nodig. Het kauwgompje bleek al bezet.

donderdag 7 februari

Op vrijersvoeten

Heerlijk nostalgisch schreef Jan Aelberts een poos terug op een schrijfforum:

Lang, lang geleden toen internet nog heel gewoon via een magisch paringslied van het modem tot stand kwam.

Lang, lang geleden was weer even hier en nu. In mijn ouderlijk huis moest ik ouderwets inbellen om mijn 750 schrijfmarathonwoorden op het web te kunnen plaatsen.
Helaas was de aantrekkingskracht tussen mijn modem en de provider ver te zoeken. Mijn mo- dem zong zijn intenties met een dubbele tong en de provider, niet bepaald gecharmeerd, hield de boot af. Keer op keer greep ik in om mijn modem een nieuwe kans te geven. Maar het lukte; uitein- delijk was daar het juiste lied, krakend, tokkelend, echoënd, de magie kwam, en plop, internet was geboren.
Ik was blij. Maar het waren welgeteld 36 blauw- tjes die mijn onzalige modem had moeten lopen.