Woensdag 25 juni 2008

Philippe Claudel & Rivier van Vergetelheid

Een boekje over rouwverwerking. Een man is zijn geliefde, Paule, kwijtgeraakt en gaat op reis, naar een plek die geen herinneringen heeft aan haar en hun leven samen. Na vele omzwervingen vindt hij zijn bestemming in een dorpje aan de Maas, waar de tijd sinds de Eerste Wereldoorlog stil lijkt te hebben gestaan. Hij woont bij een weduwe, drinkt in de kroeg met bejaarde mannen, schrijft wat, loopt wat, denkt wat, kijkt naar een jonge vrouw met hetzelfde rode haar als dat zijn geliefde had. Langzaamaan raakt hij los van Paule en krijgt zij een plek.

Philippe Claudel schrijft "om het menselijk mysterie te ontrafelen", en heeft verschillende prijzen ontvangen voor zijn romans. Rivier van Vergetelheid is daarom zo'n boek waar ik in ben gaan lezen om de schrijver te leren kennen, om misschien iets te kunnen leren van zijn stijl en visie. Het sombere thema in dit boek is overbekend en wordt helaas niet heel bijzonder uitgewerkt, maar inderdaad de stijl, die blijft pagina na pagina interesseren. Veel beelden, metaforen, en kleine, banale details en dialogen.
Maar het sterkst nog aan dit boek, is hoe de omgeving - het dorp, de seizoenen, de medemens- en, de rivier - op alle punten het gemoed van de hoofdpersoon ondersteunt. De Maas die Paule meeneemt, het had geen andere rivier kunnen zijn.

De Bezige Bij | 2006 | Nederlands | ISBN 9023420640

Woensdag 2 januari 2008

Sally Hinchcliffe & De Jaarlijst

De eerste literaire thriller die ik ooit gelezen heb. In de boekwinkel ge- raakt door de prachtig unheimische voorkant en de opening van het verhaal: een vrouw kijkt toe hoe een stel raven zich tegoed doen aan een levenloos mannenlichaam. Met aandacht die lag op de vogels, niet op de man. IJzig. Prima om het genre te proeven, dacht ik.
Het is een solide verhaal; de kapstok is goed, de taal ook, de belangrijk- ste karakters zijn (op één na) goed onderbouwd. Later las ik dat dit boek een uitvloeisel is van een schrijfcursus van de schrijfster, en dat is goed te merken: het klopt (bijna) allemaal, maar ergens ontbreekt de passie. De verpletterende climax is absoluut over the top en niet direct een sti- mulans meer literaire thrillers te gaan lezen.

De charme van dit verhaal ligt in de vogeltjes. De vogels die door de vogelende hoofdpersonen voor hun Jaarlijst worden bestudeerd en nagejaagd, en die ze steeds ontvliegen of juist onver- wacht opduiken. Per hoofdstuk is er de rode lijn van één bepaalde vogelsoort, zijn gewoontes en eigenschappen. En die is, zonder erg veel nadruk, meteen een afspiegeling van hoe de perso- nages zich op dat moment voelen. Mooi gedaan. De doodnormale vogeltjes in de achtertuin vielen me na het lezen van De Jaarlijst wekenlang extra op.

Querido | 2007 | Nederlands | ISBN 9789021433127

Woensdag 15 augustus 2007

Carien Touwen & Losse Draden

Zelden heeft een verhalenbundel zo’n goed gevonden titel. Losse draden zijn het zeker: ongeveer een dozijn heel verschillende, lekker te lezen ver- halen, vormen samen het debuut van Carien Touwen. Sommige verhalen zijn realistisch en goed ingeleefd, andere verhalen zijn fantasievol en magisch, en een aantal verhalen voelen aan als schetsen voor nog uit te werken romans.
In één van de leukste verhalen duikt Carien Touwen in het gevoelsleven van een boterhammetje. Een simpel boterhammetje, dat maar één wens heeft: opgegeten worden. Nou leven de meeste boterhammetjes niet zo lang, tussen dat ze klaargemaakt en opgegeten worden, maar dit ene boterhammetje heeft een beetje pech. Steeds gebeurt er weer iets dat hem verder wegbrengt van zijn droomwens, maar het is zo’n moedig stukje brood, dat je helemaal met hem meeleeft en vurig hoopt dat hij toch zijn doel gaat bereiken. Of dat gaat gebeuren laat ik even in het midden, maar één ding is zeker: na het lezen van dit verhaal zal het boterhammetje wat je ’s morgens op je ontbijtbord legt, nóóit meer zijn wat het was.

Losse Draden smaakt naar meer: naar een echt touw! En dat komt er wellicht, enkele nieuwe romans van deze schrijfster wachten momenteel op een uitgever.

Uitgeverij Boekenbent | 2006 | Nederlands | ISBN 9789085701309

Vrijdag 29 juni 2007

Helena Rentmeester & Pont du Gard

Dinsdagnacht las ik dit bijzondere boek uit en nog vandaag sluimert er bij vlagen een weemoedig gevoel. Helena Rentmeester schrijft over de liefde tussen een hedendaagse jonge vrouw en een hierheen geflitste Romein. Hoe onwerkelijk dat gegeven ook mag zijn, die liefde van die twee mensen die zo ontzettend verschillen qua achtergronden en toch aan mekaar klampen en elkaars laatste strohalm zijn, is ongelooflijk werkelijk.
Het hele boek lang las ik deze liefde als spiegel voor die tussen een Ne- derlandse meid en een illegaal uit Irak of Afghanistan. Ook deze twee, Julia en Decimus, zijn bang voor reacties van de nietbegrijpende buiten- wereld en hebben, ondanks hun liefde, last van botsende culturele opvattingen. En de hele tijd hangt hen het doembeeld van een scheiding boven het hoofd, niet door uitzetting door de Nederlandse regering in dit geval, maar door een plotseling terugflitsen door de tijdmachine die Decimus naar onze tijd heeft gebracht. Of dat nu gebeurt of niet, het bestempelt de relatie van binnen en van buiten.
Met dit boek maak je het heel intens mee. Erg goed gedaan – en dan wordt het vanaf halver- wege het boek ook nog eens heel spannend.

En op de koop toe: de drang weer eens naar het Archeon te gaan wordt haast onbedwingbaar!

Elbertinck | 2006 | Nederlands | ISBN 9789085690290

Woensdag 11 juni 2007

Conny Regard & Liefde of Leugens

Dit boek is een familieroman, het heeft er alle juiste elementen van. Romantische kaft, volbedrukte bladzijden, zelfs de geur van een familie- roman. Ook de inhoud klopt!
Gelukkig getrouwde Sam komt erachter dat hij ondanks zijn onvrucht- baarheid misschien toch een kindje heeft. Hij gaat op zoek naar hoe dat kan, wie dat kindje kan zijn en waar ze is. Ondertussen gaat Rafaella, die het kindje van haar overleden zus opvoedt, halsoverkop weg bij haar overspelige vriend. Zij gaat ook op zoek: naar een nieuw thuis, voor haar en haar kindje. Wij mogen mee op deze zoektochten, in één meeslepend verhaal, langs vele obstakels heel de wereld over. Tot daar in Engeland eindelijk de eerste spetterende ontmoeting is tussen het trio. En onder- tussen komt langzaamaan de waarheid aan het licht.
Ja, de perfecte familieroman, in één ruk uit te lezen, veel herkenning (het kindje is een schatje), en een brede glimlach na de laatste pagina.

Het is een leuk boek. Op mijn vijftiende verslond ik hele Leni Saris-reeksen, daarna was ik glad vergeten dat het léuk is om familieromans te lezen. Mijn geheugen is weer opgefrist!

Westfriesland/Kok | 2007 | Nederlands | ISBN 9789020528343

Zondag 25 maart 2007

Roos Boum & Valse Salie

Een makkelijk leesbaar boek over een ongemakkelijk onderwerp. Het syndroom Münchhausen by proxy, waarbij een moeder haar kindje letsel toebrengt om zelf aandacht te kunnen krijgen van mensen, veelal me- disch personeel. Via het meisje Rosaline, maar ook, en dat is goed aan dit boek: via de moeder zelf, vertelt Roos Boum haar levensgeschiedenis. In twee slapeloze nachten las ik dit soms verbijsterende boek uit.
“Als je niet huilt, krijg je vanavond pannenkoeken,” zei de moeder in het ziekenhuis tegen haar kind, vlak voor het bloed prikken. Kleine Rosaline deed haar best dapper en lief te zijn, maar de tranen kwamen toch. Moe- der zat naast haar, keek niet op van haar tijdschrift en zei: "Geen pannen- koeken."
Aangrijpend en tenenkrommend ook om te merken, dat het patroon van ondanks alles toch altijd maar proberen moeder te vriend te houden, zelfs tot ver in Rosalines volwassen leeftijd aan blijft houden. Dat wens je niemand toe.

Het hele boek is geschreven in korte hoofdstukken die kruidenmetaforen als hoofdstuktitels hebben. Deze zijn soms erg goed gevonden. Valse Salie, de boektitel, bijvoorbeeld, wordt verklaard als een kruid dat zijn best doet te lijken op het helende kruid salie, maar in feite ziek- makend is. Een metafoor die de lading van Münchhausen by Proxy heel goed dekt.

Scrivare | 2007 | Nederlands | ISBN 9789066658257

Dinsdag 2 januari 2007

Natalie Koch & Streken

Terwijl het vuurwerk buiten knalde en kleurige schijnsels langs mijn gordijnen gingen, las ik knus in bed dit wonderschone boek uit. Met kerst kreeg ik Streken, was meteen gaan lezen, en leuk genoeg speelt dit verhaal zich ook net in deze tijd af.
“Dode dagen” heten ze in dit boek, de dagen tussen kerst en oud & nieuw, en de personages zijn er aan overgeleverd. “Dode dagen” is ook de titel van een muziekstuk voor cello, dat een belangrijke rol speelt in het leven van de personages. Stuk voor stuk zijn dat cellisten: een beroemd man aan het einde van zijn carrière als musicus, een veelbelovende beginnende cellostudente, een dwingende vader en een verdwenen broer, allemaal hebben ze de gave intens betrokken en briljant de cello te kunnen bespelen.
En schrijfster Natalie Koch heeft dan weer de gave intens betrokken deze cellisten en hun ver- haal te beschrijven. De sfeer van de dode dagen is voelbaar. De cello is hoorbaar, heeft altijd een stem, zelfs wanneer hij verwaarloosd in een hoekje ligt. Natalie Koch kiest precies de juiste woorden.

Je zou wensen dat een dergelijk prachtig boek over cellisten, met een thema dat ook een mu- ziekstuk is, te koop is met een soundtrack. Maar als je het mij vraagt, eigenlijk heeft dit boek dat niet nodig. Wat je ogen lezen komt als muziek in je hoofd.

Querido | 2006 | Nederlands | ISBN 9789021472744